Πιρ-ο-Μούρσιντ Ινάγιατ Χαν
Πιρ Βιλάγιατ Ινάγιατ Χαν
Πιρ Ζία Ινάγιατ Χαν
Η Ιναγιατίγια
«Οι στόχοι: η συνειδητοποίηση και διάδοση της γνώσης της ενότητας, της θρησκείας της αγάπης και της σοφίας, έτσι ώστε… η ανθρώπινη καρδιά να πλημμυρίσει από αγάπη και να ξεριζωθεί όλο το μίσος που οφείλεται στις διαιρέσεις και τις διαφορές»
– Χάζρατ Ινάγιατ Χαν –
Η Ιναγιατίγια*, γνωστή παλαιότερα ως Διεθνές Τάγμα Σούφι, είναι ένας διεθνής οργανισμός αφιερωμένος στη διάδοση του Μηνύματος του Σουφισμού του Χάζρατ Ινάγιατ Χαν, που πρώτος το 1910 εισήγαγε το Σουφισμό στο Δυτικό κόσμο. Το Μήνυμα του Σουφισμού διακηρύσσει τη γνώση της θείας ενότητας – όλων των λαών, όλων των θρησκειών και ολόκληρης της ύπαρξης – και τη θρησκεία της καρδιάς, που έχει αφυπνιστεί από την ομορφιά που υπάρχει παντού στη δημιουργία.
Η Ιναγιατίγια λειτουργεί παγκόσμια μέσω ενός δικτύου Κέντρων και προσφέρει πλήθος προγραμμάτων και δραστηριοτήτων, στα οποία περιλαμβάνονται: τα μαθήματα της Ακαδημίας Σουλούκ (Suluk), τα καλοκαιρινά σχολεία σε Β. Αμερική και Ευρώπη (“The Zenith Institute Summer Camp” στις ελβετικές Άλπεις), ειδικά προγράμματα και εκδηλώσεις livestream, καθώς και ατομικές και ομαδικές Πνευματικές Αναχωρήσεις καθοδηγούμενες από δασκάλους της Ιναγιατίγια.
Για τη σημασία της λεξης «Ινάγιατ», ο Πίρ Ζία Ινάιγιατ Χάν είχε αναφέρει σε μια ομιλία του τον Ιούλιο του 2011:
«Ο δρόμος μας είναι ένας δρόμος ευλογίας. Είναι πάντα ιδιαίτερα σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, διότι όταν χρησιμοποιούμε μια φράση όπως «Πνευματική Ιεραρχία», στη σύγχρονη αγγλική γλώσσα η φράση αυτή δεν φέρνει πάντα τους καλύτερους συνειρμούς. Όμως, ποιο είναι αλήθεια το νόημα αυτής της φράσης, τι είναι η «Πνευματική Ιεραρχία»; Πρόκειται για μια Κοινότητα Ευλογίας! Είναι η συνένωση όλων εκείνων οι οποίοι αποδέχονται την ευθύνη ενός τρόπου ζωής που έχει ως σκοπό την προσφορά ευλογίας. Ιδιαίτερα όταν κάποιος αναλαμβάνει μια θέση ευθύνης στο «Τάγμα των Σούφι», τότε αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο λόγος ύπαρξης του «Τάγματος των Σούφι» είναι για να αποτελεί ένα κανάλι ευλογίας μέσα στον κόσμο. Και ότι η ευλογία δεν είναι η μοναδική επίδραση που υπάρχει στον κόσμο, ότι στην πραγματικότητα υπερέχει η αντίρροπη δύναμη που είναι η φθορά (diminishment) και ότι η επίδραση της φθοράς κινείται κυκλικά μέσα στους αιώνες, περνώντας ασυνείδητα από γενιά σε γενιά. Είναι σαν ένα κύμα λήθης που αποξενώνει όλους όσοι έρχονται σε επαφή μαζί του από την αίσθηση αγνότητας που έχουν και από την πληρότητα της γήινης τάξης, μολύνοντάς τους με φόβο και θυμό και απώλεια ψυχής. Έτσι, η δύναμη αυτή μας έχει αγγίξει όλους, δεν υπάρχει ούτε ένας πάνω στη Γη που να έχει αποφύγει το άγγιγμα αυτής της επίδρασης και, για την ακρίβεια, όταν επιλέξαμε την «κάθοδο» σε κάποιο επίπεδο η ψυχή μας το γνώριζε αυτό. Η ψυχή μας γνώριζε ότι δεν θα ενσαρκωνόμασταν απλά πάνω στη Γη, αλλά ότι η Γη θα ενσαρκωνόταν μέσα μας, και ότι όλα όσα εκείνη περιείχε θα εισέρχονταν μέσα μας, θα μας επηρέαζαν, θα άφηναν πάνω μας το αποτύπωμά τους και ότι το έργο μας στη συνέχεια θα ήταν να περάσουμε ένα μετασχηματισμό, μια κάθαρση, να αφομοιώσουμε όλη την ευλογία, να αποτινάξουμε και να μετασχηματίσουμε όλα όσα μας βαραίνουν, ώστε να μπορέσουμε να διαδραματίσουμε το ρόλο μας στο μετασχηματισμό της Γης.
Αυτό είναι λοιπόν το ιερό μας καθήκον, όταν το θυμόμαστε αυτό λαμβάνουμε τη μύηση, ακολουθούμε το δρόμο του μύστη, επειδή όταν μεταμορφώνουμε τον εαυτό μας ή, αλλιώς, όταν χρησιμοποιούμε τη μεταμορφωτική δύναμη του Θεού, συμμετέχουμε στο μετασχηματισμό του κόσμου που είναι ο λόγος για τον ερχομό της ψυχής μας. Και, έπειτα, το καθήκον μας είναι να την υπερασπιστούμε και να γίνουμε εκπρόσωποι αυτής της «καλωσυνάτης αγάπης» (Ινάγιατ), αυτής που ξεπλένει αδιάκοπα τον κόσμο, που ραίνει όλα τα όντα, τα όντα που κατά τραγικό τρόπο δεν μπορούν να τη δουν ή να τη νιώσουν ή να την αφομοιώσουν εξαιτίας της εσωτερικής εγγραφής, εξαιτίας ενός παχιού στρώματος από φούμο και «μάκα» που οφείλεται σε αυτήν τη μαυριδερή, σκοτεινή ύλη, ένα είδος πετρελαιοκηλίδας, μέσα στην οποία έχουμε όλοι παγιδευτεί.
Έτσι, αυτό το καθαρτήριο, λυτρωτικό, γλυκύ φως είναι η αντίρροπη δύναμη που προστατεύει από το βλέμμα της φθοράς. Και θα μπορούσε να ονομαστεί, στα περσικά ονομάζεται Ναζαρι Ινάγιατ, το «Βλέμμα του Ινάγιατ», το βλέμμα της «καλωσυνάτης αγάπης» και βρίσκεται όντως στο επίκεντρο του έργου μας, πολύ περισσότερο από κάθε τεχνική δεξιότητα, τις προσευχές, τις πρακτικές και όλα τα άλλα. Είναι απλά αυτό το Ναζαρι Ινάγιατ, αυτό το Βλέμμα Ευχών και Ευλογίας, που οφείλουμε να το μεταφέρουμε, να το μεταλαμπαδεύσουμε παντού. Πράγμα που σημαίνει ότι κάθε φορά που μπαίνουμε σε ένα χώρο, αντί να το κάνουμε με επιφυλακτικότητα, με δυσπιστία, κοιτώντας ανήσυχα εδώ και εκεί, να μπαίνουμε και να περνάμε το κατώφλι ως φορείς του πνεύματος της ευλογίας. «Έρχομαι εδώ για να ευλογήσω όλους αυτούς με τους οποίους θα έρθω σε επαφή! Να είστε ευλογημένοι!». Δεν είναι, «Σας ευλογώ!», κανένας μας δεν είναι σε θέση να δώσει προσωπικά την ευλογία του. Είναι, «Να είστε ευλογημένοι!», αυτή είναι η συνειδητότητα, «Να είσαι ευλογημένος!», «Να είναι ευλογημένος αυτός ο χώρος!», «Να είναι ευλογημένοι όλοι όσοι είναι εδώ μέσα!», «Να υπερισχύει εδώ μέσα η ευλογία». Ανεξάρτητα από τα αισθήματα των άλλων για εσένα, αν είναι φίλοι ή εχθροί, όπως και να έχει, η επωδός να είναι πάντα, βγαλμένη μέσα από την καρδιά, «Να είστε ευλογημένοι!».
*Η λέξη Ινάγιατ είναι αραβική και σημαίνει «καλοσύνη» ή «χάρη». Σε πνευματικό επίπεδο αναφέρεται στη συμπονετική χάρη με την οποία ο Θεός προίκισε τη δημιουργία. Είναι επίσης το μικρό όνομα του πνευματικού ιδρυτή της Ιναγιατίγια, του Χάζρατ Ινάγιατ Χαν. Οι σούφι δίνουν συχνά στις γενεαλογίες πνευματικής διδασκαλίας τα ονόματα των ιδρυτών τους. Έτσι, οι γενεαλογίες που έλκουν την καταγωγή τους από τον Χάζρατ Ινάγιατ Χαν, είναι γενικώς γνωστές ως γενεαλογίες Ινάγιατι. Ιναγιατίγια, λέγεται ο οργανισμός που εκπροσωπεί τη γενεαλογία Ινάγιατι που μεταδόθηκε απ’ ευθείας από τον Χάζρατ Ινάγιατ Χαν στο γιό του, Πιρ Βιλάγιατ Ινάγιατ Χαν, και που τωρινός της επικεφαλής είναι ο εγγονός του, Πιρ Ζία Ινάγιατ Χαν.
