Του Ηλία Άμιντον
1. Βρες μια μικρή καλύβα στην άκρη της ερήμου. Αποθήκευσε φαγητό και εγκαταστήσου εκεί. Άφησε όλα τα υπόλοιπα πίσω σου. Κάτσε τώρα και περίμενε, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να το κάνει κανείς αυτό. Μπορείς να αντιληφθείς ότι όλα όσα συμβαίνουν μοιράζονται μαζί σου την ίδια παρουσία; Τι είναι αυτό που μοιράζεστε;
2. Άφηνε έξω από το παράθυρό σου ένα μπωλ με νερό. Τα πουλιά, τα ελάφια, τα κουνέλια και τα σκιουράκια θα αναγνωρίσουν την πρόθεσή σου πίνοντας εδώ και η προσφορά σου θα κυλήσει μέσα στο σώμα τους.
3. Παρατήρησε πώς η ησυχία καταπίνει κάθε σκέψη και ανάσα, καταπίνοντας ακόμη και την κίνηση των ψηλών χορταριών πάνω στην πλαγιά του λόφου.
4. Απόλαυσε το γεγονός ότι δεν έχεις να κάνεις τίποτα μετά. Έχε εμπιστοσύνη ότι θα γίνει ό,τι πρέπει να γίνει, τη στιγμή που πρέπει να γίνει. Μέσα στη χαλαρότητα αυτού του αδυσώπητου περιορισμού, είσαι ελεύθερος.
5. Πιθανότατα θα ανατρέξεις σε πράγματα – σε πράγματα από τη ζωή σου και σε σκέψεις για το μέλλον ή σε συναισθήματα που αναδύονται. Άφησε τις σκέψεις της ανασκόπησης να πάνε και να έρθουν, σαν τα πουλιά που προσγειώνονται δίπλα στο μπωλ σου με το νερό. Τίποτα δεν χρειάζεται να πετύχεις. Τίποτα δεν χρειάζεται να αλλάξεις. Δεν υπάρχει τίποτα που να πρέπει να καταλάβεις.
6. Κοίταζε τον ουρανό! Παρατήρησε ότι ο χώρος του εκτείνεται μέσα από εσένα. Νιώσε την καρδιά σου – την καλοπροαίρετη παρουσία και το φούσκωμα μέσα στο στήθος σου – σαν ευρυχωρία αξεδιάλυτη από τον ουρανό.
7. Όταν σου έρχεται πείνα, κοντοστάσου! Παρατήρησε με ακρίβεια τα συναισθήματα που φέρνει η πείνα, όπως όταν ακούς έναν καινούριο ήχο. Άκουσε!
8. Φαντάσου ότι το φαγητό που ετοιμάζεις και που φέρνεις στο στόμα σου είναι μια προσφορά του κόσμου προς έναν άγιο, ενώ ο χυμός του μήλου είναι για εσένα η Θεία Μετάληψη.
9. Ίσως παρατηρήσεις ότι όλα όσα συμβαίνουν, λεπτό προς λεπτό, έχουν ως μόνη συνέχειά τους την αλλαγή. Κοράκια πετούν από τη μίαν άκρη του οπτικού σου πεδίου στην άλλη. Όπως τα γεγονότα στο χθεσινό σου όνειρο, τα πράγματα έχουν ζωντάνια, αλλά δεν υπάρχουν.
10. Δέξου ότι το φως είναι η συνειδητότητα η ίδια. Επίτρεψέ του να έχει αυτήν τη μορφή στην αίσθηση που έχεις για ο,τι είναι αληθινό. Και, ας είναι ο ήχος η μορφή που παίρνει το φως για να γίνει αντιληπτό από τα αυτιά σου. Δες πώς όλες οι αισθήσεις σου προσλαμβάνουν μορφές φωτός, το τερπνό ζουζούνισμα της παρουσίας.
11. Να είσαι σε διαρκή επαγρύπνηση για την εμφάνιση της επίκρισης. Παρατήρησε προσεκτικά πώς ίσως κατηγορείς τον εαυτό σου ότι δεν έκανες κάτι σωστά, όπως για παράδειγμα ότι αποκοιμήθηκες ενώ ήθελες να είσαι ξύπνιος με την αυγή ή επειδή ο νους σου γλύστρησε σε μια κατάσταση ασυνειδησίας ενώ εσύ ήθελες να είσαι διαυγής και εν εγρηγόρσει. Παρομοίως, αναγνώρισε τις κρίσεις για τους άλλους τη στιγμή που αυτές εμφανίζονται στο νου σου – τις αμήχανες τοποθετήσεις του εαυτού. Παρατήρησε πώς αυτές οι σκέψεις, αν δεν ασχοληθείς μαζί τους, εξατμίζονται μέσα σε μια αέναη συγχώρεση.
12. Όταν πας μια βόλτα, περπάτα κάποιες φορές πιο αργά από ό,τι το συνηθίζεις. Άφησε τα μάτια σου να κινούνται και να σταματούν όπου νομίζουν. Αυτά που βλέπεις – μην τα ονοματίσεις. Ας είναι απλά το φως που είναι, το θαυμαστό φως του κόσμου. Όχι δένδρο, όχι κορμός, αλλά απλά αυτό το φως. Χαμήλωσε το βλεμμα σου και δες τα ρούχα σου, το δέρμα σου. Δες ότι και αυτά επίσης είναι φως, όχι ρούχα, όχι δέρμα. Τώρα, στρέψε την προσοχή σου προς την συνειδητότητά σου, το επίκεντρο όλου αυτού του φωτός. Δες ότι και αυτή είναι φως – το αόρατο φως της συνειδητότητας. Να είσαι φως, να εισαι φως που βαδίζει μέσα στο φως!
13. Και, να είσαι προσεκτικός όταν αποφασίζεις πως έχουν τα πράγματα. Παρατήρησε το σπουργίτι, πώς πετά αθόρυβα από κλαρί σε κλαρί χωρίς να πρέπει να αποφασίζει ή να σχεδιάζει τον τρόπο με τον οποίο τα πόδια του θα αγκαλιάσουν το κάθε κινούμενο κλαδί. Ποιός είναι σε θέση να γνωρίζει τι τρέχει;
14. Θα προσεύχεσαι; Εάν ναι, ας είναι η προσευχή σου τόσο τρυφερή και ειλικρινής, όπως είναι η κίνηση του χεριού σου όταν σκορπίζει τις στάχτες ενός αγαπημένου προσώπου από έναν ψηλό βράχο πάνω από τον ωκεανό.
15. Απολάμβανε τις επιφάνειες και την υφή των πραγμάτων: κούπα, ύφασμα, πέτρα, η λάμψη ενός κουταλιού, η φόρμα που παίρνει μια κάλτσα καθώς γλιστρά πάνω στο πόδι σου, η υγρή αίσθηση τον νερού μέσα στο στόμα σου – λες και είσαι κάποιος άμορφος θεός που ήρθε από έναν άμορφο κόσμο και ανακάλυψε εδώ, για πρώτη φορά, τα περιγράμματα των πραγμάτων.
16. Τις νύχτες, κάτσε έξω από την καλύβα σου. Ίσως ακούσεις τα τσακάλια να γρυλίζουν και να τραγουδούν κάτω από τον αινιγματικό έναστρο ουρανό και να θελήσεις να εκφράσεις, σαν και αυτά, τα συναισθήματά σου προς την νύχτα. Κάντο! Κανείς δεν σε ακούει!
17. Τις νύχτες, μπορεί να βλέπεις μακριά μια λεπτή γραμμή από φώτα που λαμπιρίζουν, τα φώτα μιας πόλης που απλώνεται κατά μήκος ενός επαρχιακού δρόμου σαράντα χιλιόμετρα πιο κάτω. Για σένα δεν είναι παρά φωτεινές κουκκίδες, αν όμως η όρασή σου μπορούσε να ενισχυθεί με έναν τρόπο μαγικό, θα έβλεπες ότι αυτές οι κουκκίδες είναι ολόκληροι κόσμοι χρώματος, διαστάσεων και παρουσίας: ένα παιδί κουλουριασμένο στο κρεββάτι που διαβάζει μια ιστορία, ένας άνδρας με το βλέμα βυθισμένο σε ένα ποτήρι μπύρας, ένα φύλλο που το παρασέρνει ο άνεμος πάνω από το δρόμο. Συνειδητοποίησε ότι αυτά που νομίζεις ότι ξέρεις, είναι τόσο αποσπασματικά, όπως η αντίληψη που έχεις για αυτήν την λεπτή γραμμή φωτός στον ορίζοντα.
18. Θες να αλλάξεις; Θέλεις αυτός ο χρόνος της Αναχώρησης μέσα σε απομόνωση να έχει σαν αποτέλεσμα έναν καλύτερο εαυτό και μια καλύτερη ζωή; Κοίταξε τώρα προσεκτικά! Μπορείς να ανακαλύψεις εκείνη την πλευρά του εαυτού σου που χρειάζεται βελτίωση; Πού είναι η ζωή που πρέπει να γίνει καλύτερη; Ετούτη εδώ τη στιγμή, τι είναι αυτό που λείπει;
19. Ρώτα: «Τι είναι αυτή η μοναξιά; Τι σημαίνει να είσαι μόνος; Είναι μόνο του το σύννεφο που αλλάζει μορφές; Το βουνό; Εσύ;»
20. Βρες τη σιωπή. Μην παράγεις πια κανένα ήχο. Παρατήρησε ότι η παρουσία και η σιωπή είναι ένα και το αυτό. Τώρα, όταν ακουστεί ένας ήχος, χάνεται η σιωπή; Η παρουσία;
21. Βούτα συχνά-πυκνά μέσα στο διαυγή αέρα της ευγνωμοσύνης. Δεν χρειάζονται λόγια. Απλά, ευχαρίστησε. Θα ξέρεις ότι το έκανες από το ελαφρύ τράβηγμα προς τα πάνω στις άκρες των χειλιών σου και από μια διεύρυνση στην καρδιά, μια άσκοπη χαρά.
22. Σταμάτησε κάθε προσπάθεια! Χαλάρωσε χωρίς να το προσπαθήσεις. Άφησε τη στιγμή να πάρει το πάνω χέρι. Μετωρίσου χωρίς να βγάζεις συμπεράσματα, σαν να μην είχες καθόλου μάζα.
23. Όταν η Αναχώρησή σου τελειώσει, μην επιστρέψεις. Γίνε η αυγή!
